Wat te doen bij pijn in de kuit?

Bij beschadiging van de nervus peroneus, de zenuw in de kuit, kan er neuropathische pijn ontstaan. De neuropathie is dan aanwezig aan de buitenzijde van het onderbeen en de bovenkant van de voet.

Peroneusneuropathie is de meest voorkomende mononeuropathie in het onderbeen.[1] Dit is een neurologische aandoening die zich kenmerkt door uitval op basis van een beschadiging en/of slechter functioneren van de kuitbeen zenuw.

Klachten van nervus peroneus neuropathie

De pijn in de kuit zit aan de zijkant van het onderbeen, en op de rug van de voet kan het ook pijnlijk zijn. Dit is vaak tintelend, prikkend, brandend en stekend.

Ook kan dat gebied gevoeliger zijn bij aanraking, maar juist in het gebied van de pijn kan het gevoel duidelijk minder aanwezig zijn. Er kan ook een klapvoet ontstaan. Het is dan heel moeilijk de voet en tenen op te tillen.

• In het onderbeen en de enkel is een tintelend of juist doof gevoel
• Aan de zijkant van het onderbeen en enkel een branderige pijn.

Oorzaken van kuit pijn

Omdat de zenuw vanuit de knieholte aan de buitenkant van het fibulakopje loopt, is op deze plek de zenuw vaak aangedaan bij een peroneus neuropathie (zie plaatje).

De zenuw kan beschadigd worden bij een breuk van het fibulakopje of andere botbreuken in het traject van de nervus peroneus. Ook kunnen mensen die veel met hun benen gekruist over elkaar zitten een peroneus neuropathie ontwikkelen.

Andere oorzaken

• wanneer patiënten veel gewicht verliezen of patiënten die lang in een bepaalde positie in bed liggen waardoor de zenuw wordt afgeklemd
• Erfelijkheid, waarbij in sommige families drukaandoeningen veel voorkomen
• Na extreem gewichtsverlies na een operatie en bedrust
• Langdurig hurken of met de benen over elkaar zitten
• Bij een gebroken been slecht passend gips
• Na een ongeluk van het onderbeen, waarbij de spieren sterk opzwellen.
• Letsel door een messteek of een gebroken kuitbeen.

Als de beknelling tijdelijk is, is volledig herstel mogelijk. Maar als de zenuw kapot is, is herstel niet meer mogelijk. Een EMG-onderzoek (elektromyografie) kan wel meer inzicht geven in het verloop van het herstel.