Het zenuwstelsel als spoorbaan?
Het zenuwstelsel een eeuw geleden was een soort plattegrond van treinrails, als een spoorbaan. Het is boeiend om daar naar te kijken, en te beseffen hoe statisch het beeld moet zijn geweest wat men toen had van het zenuwstelsel.
Als je het zenuwstelsel ziet als een serie treinrails die van station tot station gaan, en van platform naar platform, dan is duidelijk dat zodra een station of een spoorbaan uitvalt, de trein niet meer kan rijden.
Binnen de neurologie van de vorige eeuw, werd er nog wel star nagedacht over hoe de zenuw impulsen in het zenuwstelsel verlopen. De belangrijkste metafoor voer daarbij was het treinenstelsel.
Van A naar B
Treinen rijden van A naar B en andere rijden naar C. En al die spoorlijnen lopen kriskras door elkaar zonder elkaar te beïnvloeden. Als er een bovenleiding kapot gaat, repareert die leiding zichzelf niet. Hij blijft stuk.
Men sprak dan ook van (elektriciteits-)leidingen, rails, spoorbaan, allemaal statische beelden. Geen wonder dat men lang, eigenlijk nog steeds, bij neurologische aandoeningen een defaitistische houding inneemt.
In die groot aantal leidingen lopen elektrische impulsen van A naar B. Of van aa naar C. Als er ergens inleiding breekt, dan stopt die impuls met lopen en vindt er geen reparatie plaats.
Hier onder een afbeelding die duidelijk maakt hoe men vroeger dacht over het zenuwstelsel.
Spoorbaan gedachte is onjuist
De laatste 50 jaar blijkt dat model van spoorbaan totaal onjuist te zijn. Het zenuwstelsel is een dynamisch geheel. Cellen die beginnen in de huid, beïnvloeden de stofwisseling in de hersenen. En vervolgens beïnvloeden de veranderingen in de hersenen de structuur van de zenuwen in de huid. Het is een groot samenhangend systeem.
Bovendien is het mogelijk dat herstel processen plaatsvinden. Eens kapot wil niet zeggen altijd kapot!
Hoe werken wij aan pijnbestrijding en reparatie
In ons Instituut voor Neuropathische Pijn (INP) werken wij met twee bijzondere stoffen, die we veel voorschrijven. Beide stoffen hebben als eigenschap dat ze pijn verminderen maar ook dat ze zenuwcellen beschermen tegen schade. De ene stof adviseren wij als supplement Palmitoylethanolamide (PEA). We behandelen de pijn en de schade als het ware van binnen uit.
De andere stof is de pijnstillende Fenytoine crème. We proberen de schade te repareren en de pijn te verminderen van af via de huid. Want in de huid zitten hier de vezels die de pijn impulsen transporteren naar de hersenen.
Als deze vezels aangetast zijn bijvoorbeeld de diabetes, produceren ze veel meer pijn. Door een pijnstillende crème op de huid te smeren, worden deze zenuw impulsen verminderd en wordt de zenuw ook beschermd tegen verdere schade. Dat idee zou in de vorige eeuw veel hoongelach veroorzaken.
Versie augustus 2010, ; juni 2019
‘Het zenuwstelsel als spoorbaan?’
Bekijk hier de video’s van onze artsen.
CRPS Vereniging over onze CRPS behandeling
Artikel in GezondNu: De patiënt is de scheidsrechter
Behandeling van ziekte van Ménière