Dunne Vezel Neuropathie (DVN) bij diabetes

Het blijkt dat Dunne Vezel Neuropathie (DVN) het meest voorkomt bij patiënten met diabetes.

In het medische tijdschrift Jama Neurology, stond op 11 april 2016 een artikel met als titel: “Longitudinal Assessment of Small Fiber Neuropathy. Evidence of a Non–Length-Dependent Distal Axonopathy”.

Dat wil zoveel zeggen als dat gekeken is naar hoe de Dunne Vezel Neuropathie zich in de loop van de tijd ontwikkeld.[1]

DVN is een veel voorkomende zogenaamde axiale neuropathie die voornamelijk hele dunne gemyeliniseerde en vooral ongemyeliniseerde vezels aantast. Dit heeft als gevolg een combinatie van neuropathische pijn, verminderd gevoel (hypoesthesie) en autonome stoornissen.

Onderzoek bij vier groepen

Het kan een voorbode kenmerk zijn van een algemeen ziekteproces waarbij grote en kleine vezels aangetast gaan worden. Of het kan leiden tot een stoornis die overwegend kleine vezels aantast.

Voor deze studie werd de ontwikkeling van DVN onderzocht bij vier groepen mensen met:

1. DVN waarvan de oorzaak niet bekend is,
2. pre-diabetes,
3. diabetes en
4. zonder Dunne Vezel Neuropathie.

Hoeveelheid dunne vezels afgenomen

De onderzoekers keken naar patiënten met overheersende DVN door verschillende oorzaken. ZIj werden gevolgd om de pathologische voortgang van kleine vezels te karakteriseren. Met een tussenpose van twee jaar, werd het functioneren en de afname van zenuwvezels getest bij de 4 groepen.

Ondanks een relatief stabiel klinisch verloop, nam de hoeveelheid dunne vezels in de huid in de loop van de tijd af. De snelheid van dat verlies is vergelijkbaar bij patiënten met DVN en patiënten met suikerziekte.

Bovendien leek het dat de stoornis een patroon volgt van een zogenaamde niet-lengte-afhankelijke terminale axonopathie. En dat niet een lengte-afhankelijk proces de langzaam progressieve distale tot proximale axonale degeneratie (afsterven) veroorzaakt.

De conclusie van de onderzoekers

• We hebben waargenomen dat patiënten met DVN, ongeacht de oorzaak, progressief axonverlies ondervonden gedurende 2 tot 3 jaar follow-up, met veel ontwikkelende grote-vezeldisfunctie. De snelheid van axonverlies in ‘impaired glucose tolerance-associated SFN’ was vergelijkbaar met die in diabetes of gewone DVN.
  Het spaciotemporale patroon van axonverlies geeft aan dat de distale uiteinden van axonen selectief kwetsbaar zijn, ongeacht axongrootte. Deze bevinding suggereert dat SFN een niet-lengte-afhankelijke distale axonopathie is en geen lengte-afhankelijk proces.

Met simpelere woorden

Bij alle drie groepen met DVN, was er een vergelijkbaar verlies aan dunne zenuwvezels te zien. In tegenstelling tot klassieke perifere neuropathie, waarbij de zenuwen vanuit de uiteinde in de lengterichting worden aangetast, is er bij DVN verlies van zenuwvezels op meerdere plekken tegelijk.

Behandeling van Dunne Vezel Neuropathie

Ons Instituut voor Neuropathische Pijn (INP) heeft hiervoor een protocol ontwikkeld. Dit is o.a. met onze Fenytoine crème, die de huidzenuwen tot rust brengen. Wij combineren deze pijnstillende crème vaak met de lichaamseigen stof Palmitoylethanolamide (PEA). Zowel los als met gecombineerd hebben wij al veel successen geboekt.

November 2017, prof. dr,
‘Dunne Vezel Neuropathie (DVN) bij diabetes’

Bekijk hier patiënten reviews over Dunne Vezel Neuropathie.

De rol van dunne vezels bij diabetische neuropathie

Krijg je neuropathie door een glutenallergie?
Zenvia bij diabetische neuropathie
LDN Naltrexone bij neuropathische pijn